Sheela Gowda (°1957, Bhadravati, Indië) woont en werkt in Bangalore, Indië. Gowda is van opleiding schilder, maar is een beeldend pad ingeslagen en maakt voornamelijk driedimensionale werken en installaties. In haar abstracte beeldhouwwerken gebruikt ze materiaal met [cultuur]specifieke betekenissen, zoals menselijk haar, koeienmest, wierrook en kumkum poeder (een natuurlijk pigment dat vaak een felrode kleur heeft). Daarnaast werkt ze met architecturale en gevonden materialen zoals hout, metaal en steen.

Bij Gowda ligt de nadruk op traditionele productieprocessen, hieruit blijkt het duidelijk verband tussen haar werk en het leven van de gewone mensen. Deze band krijgt vorm in haar werken in textiel, waar ze een reeks van subtiele ingrepen doet op het bestaande textiel of het procedé. De stoffen die de kunstenares gebruikt, omvatten een traditioneel, met de hand getekend Kalamkari-weefsel dat de boom des levens afbeeldt, stalen van geborduurde motieven en een doek versierd met Indiase iconen uit de privécollectie van de kunstenares.

Een veel gebruikt thema in het oeuvre van Gowda is de steeds meer gemarginaliseerde en ondergewaardeerde rol van de vrouw, maar ook hoe de Indiase vrouw gedefinieerd is door haar werk, mentale obstakels en seksueel misbruik.

Het werk van Gowda kan niet ondergebracht worden in een kenmerkende stijl, daarvoor heeft ze een te intense belangstelling voor de specificiteit van verschillende materialen, werkwijzen en sites. Ondanks deze onvatbaarheid is tekenen een constante en een belangrijk instrument waarmee ze haar conceptuele werken vanuit verschillende mogelijkheden benadert.