De Antwerpse beeldend kunstenaar en theatermaker Jan Fabre (1958) is een artistiek fenomeen met vele gezichten. Hij is een energiek performer die de grenzen van de theatrale toelaatbaarheid opzoekt, en hij is een toegewijd grafisch kunstenaar die met insecten, scarabeeën en bic-tekeningen een universum creëert dat wemelt van de mystieke referenties, metamorfoses en personificaties. Driften, verlangens, schoonheid en sterfelijkheid zijn weerkerende thema’s, zowel op het podium als in zijn beeldend werk. Hoezeer die twee samengaan blijkt al in 1978 uit de performance My body, my blood, my landscape: de kunstenaar kerft op het podium in zijn eigen lichaam en maakt ter plekke zijn eerste bloedtekeningen. In de jaren die volgen modelleert hij bruidsjurken van groenblauwe kevers, krast hij nachtblauwe bic-tekeningen en maakt hij vergulde sculpturen van dieren en schedels. Fabre fantaseert, verheerlijkt en etaleert, maar achter de oogverblindende schoonheid schuilt steeds een andere wereld, een dierlijke en bloederige onderwereld. De gedaanten die in zijn werk figureren zijn vaak engelen, krijgers, skeletten en dieren. Het zijn vermomde boodschappers die opdoemen uit het verleden om ons te herinneren aan aftakeling en verderf, aan bloed en lijden, aan het dierlijke in de mens en het menselijke in het dier.

Tekst: Hans Willemse