De Turkse kunstenaar Hüseyin Bahri Alptekin (1957-2007) studeert esthetica, sociologie en kunstfilosofie aan verschillende universiteiten in Ankara en Parijs. Aanvankelijk neemt de jonge academicus een beschouwende professionele positie in als criticus, fotograaf en auteur, maar vanaf de jaren negentig begeeft hij zich meer en meer op het vlak van de beeldende kunsten, met een sterke thematische interesse voor globalisering, migratie en culturele interactie.

Geïnspireerd door de grote geopolitieke veranderingen die zich in de maatschappij voltrekken − meer bepaald de onstuitbare doorwerking van het kapitalisme, in alle geledingen van de maatschappij en bijna overal ter wereld − gaat hij zich toeleggen op zijn artistiek onderzoek naar de kwaliteit, de waarheid en de moraliteit van de allesoverheersende consumptiegedachte. Concreet gaat hij de dromen en illusies die de bevolking wereldwijd worden voorgespiegeld, verbeelden in metaforische installaties, sloganeske neonlichten en confronterende fotoreeksen.

Alptekin behoort tot de eerste generatie Turkse kunstenaars die wereldwijd actief en invloedrijk waren. Als protagonist van de hedendaagse Turkse kunstscène mag hij in 2007 zijn land vertegenwoordigen op de Biënnale van Venetië met de welluidende installatie Don’t Complain. Voorheen is hij al te zien op de biënnale van São Paulo (1998), Manifesta 5 (2004), en ontvangt hij de Unesco-prijs voor het geheel van zijn oeuvre, dat gezien kan worden als de esthetische slotsom van een sociologisch onderzoek en een politiek statement.

In zijn kunst streeft hij een radicale ethische positionering na, zonder de minste indruk van morele superioriteit te geven. Nostalgie en weemoed worden zachtmoedig vervlochten met vluchtigheid en vergeefsheid. Daarmee is Alptekin zijn academische herkomst altijd trouw gebleven: hij is estheet en moraalfilosoof gecamoufleerd als kunstenaar, en omgekeerd.