Berlinde De Bruyckere (°1964) maakt driedimensionale beelden, installaties en aquarellen. Haar oudere werken hebben een minimalistisch karakter. Staal, steen en glas zijn in deze beginperiode haar favoriete materialen. Langzaamaan verlaat ze de abstracte motieven en zoekt ze haar toevlucht tot herkenbare vormen en dingen. Zo introduceert ze de deken, kneedbaar lood, was en stro als materialen.

Ze breidt haar persoonlijke iconografie uit met impactvolle beelden van (opgezette) paarden en reusachtig uitgevallen knuffeldieren. De schoonheid van de materialen die ze gebruikt, heeft altijd iets fataals. De dekens in haar sculpturen beschermen en verstikken, de loden rozen verleiden en vergiftigen, de bloemtapijten met begonia’s getuigen van bloei en verval. Ze gebruikt bewust herkenbare vormen waarmee ze de toeschouwer aan het denken wil zetten, met herinneringen wil opzadelen. Ze legt een voorliefde aan de dag voor materialen en vormen die een dubbelzinnigheid weerspiegelen, kenmerkend voor de menselijke ervaring. Onder de delicate en soms bedrieglijk lieve huid van haar werken, gaapt een beklemmende afgrond. Dood, angst en eenzaamheid zijn terugkerende thema’s die echter nooit losgekoppeld worden van leven, liefde en schoonheid.

Ondanks de grote formele verscheidenheid van haar werken vormen de eenheid van materiaalkeuze, de gebruikte technieken en de terugkerende symbolen en motieven een rode draad door heel haar oeuvre.

Naast haar driedimensionale werken heeft de kunstenares ook steeds haar ideeën op papier gezet. Deze werken (tekeningen en aquarellen, vaak aquarel en gouache gecombineerd op oud papier of karton) ontstaan voor de beelden en kunnen als zelfstandige werken functioneren. Berlinde De Bruyckere legt de interpretatie van haar werk niet vast. Ze laat haar werk bewust open voor diverse interpretaties.