Dit werk is een voortzetting van een reeks werken gewijd aan het onderzoek van industriële designobjecten uit de Sovjetperiode. Hier refereert Galkin naar glas-in-loodramen, zoals we die zien in ziekenhuizen, militaire rekruteringsbureaus en brandweerkorpsen en creëert een holistisch statement in de context van de huidige oorlogstijd. De zwart-wit afbeeldingen tonen glas-in-loodramen uit de Dnipro-regio met rokerig glas en een rokerige hemel, beschadigd door de schokgolven van raketaanvallen of gebroken en ontmanteld als onderdeel van het huidige ‘decommuniseringsprogramma’ in Oekraïne. Door fragmenten van glas-in-lood panelen op het doek over te brengen, geeft Galkin ze niet alleen een nieuwe betekenis, maar ook de status van een kunstwerk, die ze nooit hebben gehad.