Contra spem spero!

 

Ga weg, gedachten, herfstwolken!
Want daar is de lente, stralend in goud!
Zullen zo in medelijden, in weeklagen,
de jonge zomers voorbijgaan?

Nee, door mijn tranen heen wil ik lachen,
middenin de rampspoed mijn liedjes zingen,
Zonder hoop, hopend
wil ik leven! Weg, droevige gedachten!

Ik sta op arm, triest braakland,
ik zal bonte bloemen zaaien,
ik zal bloemen zaaien in de kou,
ik zal bittere tranen over hen vergieten.

En die brandende tranen zullen die hele
machtige ijskorst doen smelten,
misschien zullen er bloemen ontluiken en breekt
ook voor mij een vrolijke lente aan.

Ik sta op een steile vuurstenen berg.
Ik zal een zwaar rotsblok optillen,
en die verschrikkelijke last dragend,
zal ik een vrolijk liedje zingen.

Onzichtbaar in de lange donkere nacht,
zal ik mijn ogen geen moment sluiten.
Ik zal de leidster zoeken,
de heldere minnares van de donkere nachten.

Zo! Door mijn tranen heen zal ik lachen,
middenin de rampspoed mijn liedjes zingen,
zonder hoop, hopend
zal ik leven! Weg, droevige gedachten!

Lesya Ukrainka