In dit werk hangt, zoals in veel van de werken van Sasnal, een afwachtende sfeer. Er wordt je een kortstondige blik gegund in de kamer van Sasnals vader, waarbij je het gevoel krijgt dat er iets te gebeuren staat. Wat dat zou kunnen zijn, blijft onduidelijk. Op het eerste gezicht is het onderwerp zeer herkenbaar: een soort plattegrond van een kamer, waarbij de titel je nog verder verduidelijkt dat het om de kamer van Sasnals vader gaat. De kunstenaar speelt echter met de regels van de perspectief en met tinten van grijs, waardoor er een bevreemdend element toegevoegd wordt aan het schilderij. Wat op het eerste gezicht duidelijk en éénduidig leek, blijkt dat niet te zijn. Via het medium schilderkunst begrijpt Sasnal zijn omgeving. Zijn werken gaan uit van een kortstondige, vluchtige ontmoeting met het heden die vertaald wordt naar een subjectief beeld. Als schilder werkt hij zowel abstract als figuratief, in de meest uiteenlopende stijlen en technieken. Zijn schilderijen zijn naast persoonlijke registraties van zijn omgeving ook formele onderzoeken. Hij speelt, zoals ook in My Father’s Room, met de conventies van perspectief en focus om de verwachtingspatronen van zijn toeschouwers te doorbreken.