Okergele, ietwat eigenaardige vormen balanceren in deze twee schilderijen op een soort staketsels tegen een zwartgrijze achtergrond. De beelden lijken eerder abstract, maar ze doen tegelijk denken aan landschappen. Het is de titel die duidelijkheid brengt: het gaat om zeemijnen. Wilhelm Sasnal vertrekt van elementen uit de realiteit en transformeert ze tot nieuwe beelden. Het kan gaan om gewone, alledaagse beelden, maar net zo goed om (letterlijk) geladen beelden als deze mijnen. Zijn onderwerpen zijn vaak geïsoleerd, ze zweven in het ijle. Het lijkt alsof ze onderbroken werden, alsof hun beweging plots werd stopgezet en ze nu wachten op een vervolg. De beeldtaal van Wilhelm Sasnal is ruw en maakt ongemakkelijk. Zijn subjectieve kijk brengt de realiteit dichterbij. Via zijn hoogst persoonlijke kijk op de wereld komt de werkelijkheid scherp en helder in het vizier. Zijn werken balanceren tussen een duidelijke referentie aan de werkelijkheid enerzijds en zijn eigen subjectieve realiteit anderzijds.