De wandtapijten werden door Nkanga ontworpen voor de puntzaal en in het TextielLab van het TextielMuseum in Tilburg gemaakt.

Op The Weight of Scars (2015) is er ruimte voorzien voor foto’s. Fotografie is een medium dat Nkanga graag gebruikt. In haar foto’s gaat ze op zoek naar de grens tussen de waarheid die in een foto vervat zit en de hoeveelheid aan informatie die niet zichtbaar is. Alles wat voorafgaat of nakomt, kan niet gevat worden in een statisch beeld, hierdoor kan een foto wel een bewijsstuk zijn, maar toont het niet noodzakelijk de waarheid.

Daarnaast wil Nkanga de wereld rond haar vastleggen via fotografie. Niet zozeer om een statisch beeld te vormen, maar net om de veranderingen te tonen. De fotografie levert bewijsstukken van het menselijk ingrijpen.

Op zevenjarige leeftijd verloor Nkanga haar vader en op zeventienjarige leeftijd ook haar moeder. Bovendien verloor ze in 1977 –door een woningbrand –elk tastbaar bewijs van haar vroege kinderjaren. Er konden slechts twee foto’s gered worden, een van haar samen met haar broer en zus en een trouwfoto van haar ouders. Hierdoor werd het voor Nkanga onmogelijk om bepaalde vragen te stellen over haar herkomst en verleden. De drang om alles tot op het bot te bestuderen en om overal zo veel mogelijk informatie over te verzamelen, kan aan deze gebeurtenissen gekoppeld worden.