De drie sculpturen die hier tentoongesteld worden, maken deel uit van een groter geheel. De opstelling in Portikus (Frankfurt) toonde zeven (van de negen) werken uit reeks Solid Maneuvers. Samen met de tekening The Apparatus verwijzen ook deze werken naar de toegebrachte schade aan landschappen en mensen.

De inspiratie voor deze werken kwam naar aanleiding van een studiereis die Nkanga ondernam langs een van de spoorlijnen in Namibië. Haar eindpunt was de stad Tsumeb. Deze plek staat sinds 1875 bekend als de ‘Groene Heuvel’, naar de bijzonder rijke ondergrond met koperertsen. De kopergronden werden groen door oxidatie. De ertsen werden aanvankelijk door de oorspronkelijke bevolking (de San of Bosjesmannen) opgegraven en als ruilwaar gebruikt met naburige bevolkingsgroepen. De ontdekking van de kopervoorraden door het Westen leidde in 1905 tot de oprichting van de stad Tsumeb, officieel gesticht als onderdeel van de Duitse koloniale macht in Afrika. Kort daarna werd de spoorlijn aangelegd om het afvoeren van de rijkdommen te vergemakkelijken. Uit de mijnen van Tsumeb werden 243 verschillende soorten mineralen gehaald. Eind jaren negentig werd de diepste mijn gesloten, het was economisch niet meer rendabel, aangezien de meeste grondstoffen reeds gewonnen waren.

Tijdens haar reis kwam ze niet terecht in het land van de Groene Heuvel, maar wel in een desolaat en geruïneerd landschap dat volledig was leeggehaald, een diepe wonde die enkel door het leegte verwees naar de ooit zo rijke ondergrond. Het koper was lang geleden gewonnen, verscheept, verwerkt en gebruikt om de torenspitsen in Europa op te luisteren. Elke connectie met hun oorsprong werd gewist, of toch niet? Met haar tentoonstelling in Portikus (Frankfurt) ging Nkanga op zoek naar de mogelijkheid om deze ontgonnen gaten te herinterpreteren als ondergrondse monumenten en de in Europa toegepaste verblijfplaatsen -bovenop architectuur- te zien als een pedestal voor de mineralen.