Bepaalde elementen in de tekeningen van Nkanga  verwijzen naar landschappen, landschapskaarten, naalden, kleurstalen en lichamen of lichaamsdelen. In haar tekeningen onderzoekt of beschrijft ze elementen die niet in woorden kunnen gevat worden. Dikwijls zijn de tekeningen ook een voorstudie of een bijproduct van haar performances.

De naalden, die veel tekeningen lijken te doorboren, refereren aan de menselijke nood om de aarde te onderwerpen aan hun wil. Gezanten van westerse landen reisden de wereld rond en plaatsten overal vlaggen. Ze eigenden zichzelf gebieden toe zonder overleg met de oorspronkelijke bevolking. Een naald op een wereldkaart duidde eigendom aan.

Daarnaast  verwijzen de naalden naar Nkanga’s drang om de wereld te doorgronden en alle mysteries zo grondig mogelijk te onderzoeken. De werken van Nkanga bevinden zich vaak op de scheidingslijn tussen de koloniale geschiedenis en haar eigen interpretatie van de geschiedenis.

Bij de studie van de aarde (op verschillende niveaus: geologisch, mineralogisch, cartografisch, economisch, …) wordt de mens vaak over het hoofd gezien. Er worden lagen weg geschraapt, mineralen weggehaald, winsten berekend, gaten geboord, grondstoffen verscheept, bossen gekapt en enorme littekens achtergelaten. Deze procedures worden op voorhand gepland en bestudeerd, maar de impact op de mens wordt vaak als bijkomstig of onbelangrijk gezien. Degene die een naald plaats is immers eigenaar van de grond en mag er dus mee doen wat hij wil. Er is ook geen aandacht voor de bredere toepassingen van het land of het belang dat het land heeft bij gebruiken, rituelen en de beleving van de bewoners. Waarde komt niet enkel uit monetaire transacties, het kan ook cultuur of kennisgebonden zijn. Het economische, socioculturele en politieke is onderling verbonden en het zijn deze connecties die Nkanga bloot wil leggen.

De kleurstalen die vaak op de tekening worden aangebracht, tonen het beginpunt van het werk. Vanuit dit lappendeken aan kleuren wordt de tekening in gang gezet.