Marlene Dumas maakt betrokken portretten, doortrokken van een broeierige onrust, en geschilderd met een soms wilde, haastige toets. Niet toevallig wordt in de tentoonstelling Magdalena getoond, een donker en indringend schilderij van een vrouwenfiguur die zich omdraait. Het roept associaties op met zowel afkeer als verzet. De geste die Dumas in dit werk legt, is die van een opmerkelijke directheid, maar ook een extreme terughoudendheid die fungeert als een schild.

Tekst: Hans Willemse