Luc Tuymans is ongetwijfeld een van de belangrijkaste schilders van zijn generatie. Hoewel hij sinds het einde van de jaren ‘80 ook aan de slag gaat met uiteenlopende druktechnieken, blijft zijn grafisch oeuvre vaak onderbelicht. Tuymans experimenteert met technieken en dragers om basismateriaal, dat zijn oorsprong vindt in foto’s, video’s, computerbeelden of polaroids, om te zetten in nieuwe beelden. Aan de basis van deze werken liggen super-8 films uit de jaren ’80. Tuymans koestert een fundamenteel wantrouwen tegen de waarheidswaarde van beelden. De duistere en verontrustende werken werpen een spookachtig licht op de geschiedenis.