Wake (2003) bestaat uit een cluster van beelden met als onderwerp de transportatie en de transformatie van zwarte mensen als gevolg van de trans-Atlantische slavenhandel. De black light-foto’s tonen twee schepen die slaven transporteerden van Afrika naar Amerika. Ronde foto’s brengen hulde aan de twintig eerst Afrikanen die als slaven verkocht werden in James Town-kolonie in 1619. Eén van hen toont een zelfportret van Marshall uit zijn jeugd, bijgevoegd als een symbolische ‘marker’ voor de eerste Afro-Amerikaan.

De reeks bevat ook portretten van drie zwarte ballerina’s. Het is een ongerijmd beeld, omdat dit niet meteen een dans is die past bij de Afrikaanse cultuur, maar een kunstvorm die later wel werd overgenomen in de Afro-Amerikaanse cultuur. In eerste instantie echter werd “het zwarte lichaam niet geschikt geacht voor deze dansvorm”. In de gerenommeerde nationale balletgezelschappen komen zelfs nu nog niet veel zwarte ballerina’s voor. Toch vond ook ballet zijn intrede in de zwarte gemeenschap. De titel Wake verwijst enerzijds naar een religieuze herdenkingsplechtigheid voor iemand die gestorven is, en anderzijds naar deze sociale transformatie.