In Untitled (Club Scene) (2013) zet Marshall zich af tegen de wijze waarop zwarte muzikanten en de zwarte muziekscène meestal in beeld wordt gebracht.

In tegenstelling tot de beeldende kunst telt muziek veel zwarte leiders. De innovatieve figuren in blues, gospel, jazz, ragtime, soul, reggae, rap zijn allemaal zwarten.

De zwarte muziekscène wordt bijna altijd voorgesteld door één zwarte muzikant centraal te zetten, bijvoorbeeld als jazz performer of blues zanger. Marshall verschuift in zijn werk echter de focus naar het bredere idee van “zwarte muziek als een instelling”. Hij toont de club als een platform dat mogelijkheden biedt voor optredens, zonder de performances zelf te tonen. Belangrijk hierbij is het privilege van het idee van het platform, waarin innovatie en creatie mogelijk zijn. Marshall ontkracht op deze manier het stereotype van de afbeelding van de zwarte cultuur in het algemeen en van de zwarte muziekstijlen in het bijzonder.