In veel van Marshalls grote schilderijen is de ruimte geconstrueerd als een podium. In zijn grote twaalfdelige houtsnede, *Untitled*, wordt ze cinematografisch. Het werk is 15 meter lang, te groot om in één oogopslag te kunnen vatten. Marshall introduceert hier een cinematografische aanpak in een statisch medium. Het werk leest van links naar rechts, als een verhaal en een gefilmd beeld. Onze ogen glijden over de lengte zoals een camera op een dolly. We zijn de camera. De scene is ingesteld in het eerste paneel: waar de architectuur van een hoog rijzende stedelijke omgeving, de hoek van een gebouw en een raam met bloemen opvallen. Over de buitenmuur komen we binnen, waar zes mannen diep in gesprek zijn in een nette woonkamer. Als we verder kijken, zien we door een deels geopende deur een Spartaanse slaapkamer. Hij gebruikt dit intermezzo filmisch. Hij trekt bewust onze aandacht van de actie in de living naar de tussenliggende ruimte en de open deur van de slaapkamer. Het is een eenvoudig picturaal werk, in tegenstelling tot sommige van zijn grote historieschilderijen. Het appartement en de mannen zijn opzettelijk anoniem en generiek. *Untitled* is een krachtig beeld, niet enkel door zijn omvang, maar ook omwille van zijn ingetogen naturalisme.