In de tentoonstelling Sanguine/Bloedrood is Jan Fabre aanwezig met twee bloedtekeningen die rechtstreeks verwijzen naar zijn uitdagende performances uit de vroege jaren tachtig, waarbij hij zijn eigen lichaam gebruikt als experimenteel laboratorium om de bulkende vitaliteit van het bestaan uit te drukken. Luc Tuymans ziet in de kleinheid van de vroege bloedtekeningen een nederig en een groots gebaar tegelijk: een bloedspoor als restant van de persoonlijke schriftuur van Jan Fabre.