In deze zeefdruk zijn vooral de spiraalogen als portret herkenbaar. Jan Cox representeert zichzelf maar de spiraalvorm impliceert ook de ogen van de toeschouwer die hem gadeslaan; oog en blik. Of anders beschreven: de zoektocht van het subject naar het verloren object, de zoektocht van Orpheus naar Eurydice. Tevens wordt ook de blik van de moeder als verloren object gevisualiseerd. Via de psycho-analayse kunnen we dit motief verklaren vanuit het oedipus-complex: voor Jan Cox reveleert het verlorene en steeds opnieuw gezochte object zich als de blik van de moeder