In navolging van Emile Verhaeren, Paul Van Ostaijen, Pierre Alechinsky, Christian Dotrement en niet te vergeten Hugo Claus combineert ook Jan Cox 'woord' en 'beeld'. Of beter gezegd gaat hij in talrijke schetsen en schetsboeken op zoek naar de processen waarin woord overgaat in beeld. Allerlei kwalitatieve relaties tussen vorm en kleur worden zorgvuldig bestudeerd met als doel het kunstwerk de juiste uitdrukking of gevoeligheid te geven. Ook in Studie van kleuren, vormen, objecten, materialen laat hij ons ervaren dat beelden in eerste instantie worden 'gedacht'. Een beeld wordt gevormd in de hersenen en is niet het rechtstreekse gevolg van 'het getekende' of de geschilderde compositie. 

In Studie van kleuren, vormen, objecten, materialen lijken de poëtische natuursymbolen (schelpen, bloemen en vlinders) het geheim te dragen van het leven en beloven ze een metamorfose.  De schelp, archetypisch symbool van het vrouwelijke, het levensmysterie, bewaart de geheime kennis waarnaar de kunstenaar zijn leven lang op zoek is geweest.