Alptekin en Michael Morris, zijn vaste medewerker in de jaren 1990, maakten veel werken onder de gezamenlijke titel Heterotopia, gebaseerd op een concept van de postmoderne filosoof Michel Foucault. Volgens Foucault zijn heterotopieën allerlei soorten 'andere' ruimtes die in de samenleving bestaan voor bepaalde rituelen of overgangsriten. Deze ruimtes zijn zowel geestelijk als lichamelijk, en nemen in elke cultuur een ander vorm aan. Ze kunnen ook gerelateerd worden aan ideeën van zuivering, godsdienst, overgang of traditie. Voorbeelden van een heterotopieën zijn de zones van adolescentie, puberteit of zwangerschap; voorbeelden van fysieke ruimtes een bruidssuite voor een huwelijksreis of een home voor ouderen. Aanvankelijk maakten de kunstenaars talrijke collages met verschillende stukjes verpakkingsmateriaal dat ze verzamelden op hun reizen naar Ankara (waar ze lesgaven), zoals sigarettenpakjes, luciferdoosjes of blikken kaviaar. Naast tweedimensionale collages begonnen ze daarnaast grotere assemblages te maken voor wanden (die de kunstenaars ook beschreven als driedimensionale collages). Ze brachten een heleboel aangekochte dingen samen met nog andere spullen die ze op de Sali Pazari-markt in Istanbul kochten. Op die markt lieten ze zich inspireren door het vreemde geheel van uitgestalde voorwerpen – eau de cologne naast kaviaar naast een schaar naast wodka – die een soort orde vertoonden die niet zo erg verschilde van de papiercollages. Door deze alledaagse spullen opnieuw samen te stellen, worden nieuwe associaties gevormd en zelfs ruimtes bedacht, die zweven tussen het concrete en het imaginaire.