Alptekin dacht vaak na over de relaties tussen banaliteit, verveling en depressie in de moderne wereld. Vanuit zijn eigen ervaringen geloofde de kunstenaar dat berusten in depressie superieur was aan ertegen vechten. De mentale ruimte van depressie was voor hem eerder een alternatieve vorm van werkelijkheid en wijsheid, en het was een  bron van inspiratie voor veel werken. Alptekin maakte tal van installaties over depressie en in elke installatie stond de sofa van de psychoanalist, gebruikt voor de diagnose van patiënten, centraal. Het eerste in die rij werken was Artist in Depression, een eenvoudige, vrij klinische setting met een ziekenhuisscherm en andere vreemde objecten zoals bokshandschoenen en een massageroller.

De sofa in Winter Depression wordt omgeven door een opgeblazen foto van een bioscooppubliek dat 3D-brillen draagt. Het beeld komt van de cover van La Société du spectacle, het boek uit 1967 van kunstenaar en marxistisch theoreticus Guy Debord, dat beschouwd wordt als de belangrijkste en meest invloedrijke tekst voor de situationisten, een internationale kunstzinnig-politieke beweging. In deze opstelling ligt een gezouten karper – hij lijkt uitgeput – droog en roerloos op de sofa, die toebehoorde aan Alptekins vader, een arts. Het is een uitbeelding van depressie als een symptoom van de huidige samenleving.

Alptekin zei ooit: “Ik geloof dat depressie een andere manier is om het leven waar te nemen en te begrijpen. Via depressie kunnen we nieuwe vormen van bewustzijn bereiken en alleen kunst kan [depressie] decoderen en omzetten in een vreugdevolle cognitie.”