We Are Not What We Seem verwijst zowel naar de foto zelf als naar de bredere maatschappelijke context. Geen enkel beeld valt éénduidig te interpreteren. Houdt deze vrouw een vergrootglas in de hand, haalt ze een lens uit haar oog? Niets is wat het op het eerste gezicht lijkt. Illusie en werkelijkheid lopen door elkaar heen en in elkaar over. De montage is bewust heel zichtbaar gemaakt. De waarheidsgetrouwheid van de fotografie en de bedrieglijke taal van de massamedia worden in vraag gesteld. Kruger formuleert haar boodschap als een dringend appèl in rood, zwart en wit. De combinatie van typografische boodschappen en zwartwitfotografie maakt haar werk zeer herkenbaar. Haar werk functioneert als een voortdurende kritische bevraging, gericht aan de toeschouwer. Met het beschuldigende ‘jij’ of ‘wij’ in de tekst lokt ze identificatie uit bij de toeschouwer en roept vervolgens weerstand op. Op die manier maakt ze de kijker bewust van het feit dat de betekenis van de beelden door de media wordt gedicteerd en probeert ze de macht van de media over het denken van de kijker te doorbreken.