Letter to a Turtledove is een tweede artistieke toe-eigening van amateurbeelden gemaakt tijdens de oorlog in het Donetsbekken, gecombineerd tot een surrealistisch anti-oorlogsfilmgedicht. De op het internet gevonden video's worden afgewisseld met Kavelina's eigen geanimeerde fragmenten, een geënsceneerde mise-en-scène, en archiefbeelden van het Donetsbekken uit de jaren 1930. In die tijd was de regio een hotspot van stalinistische industrialisatie, en onontkoombaar arbeidersenthousiasme, en het moederland van de Stakhanovite arbeidersbeweging.

Kavelina confronteert de getuigenissen uit verschillende historische perioden op zo'n manier dat ze een dialoog creëren en schaduwen over elkaar werpen. Ze gelooft dat de definitie van Oekraïense identiteit in het duister van zulke schaduwen ligt: ergens tussen het Sovjetverleden, een erfenis die wordt ontkend door het dominante politieke discours, en het traumatische heden van Oekraïne. Een monoloog die achter de schermen klinkt, geschreven en gelezen door Kavelina zelf, schept ruimte tussen het politieke en het intieme. De titel Letter to a Turtledove verwijst naar een bericht dat gericht is aan een vrouw in de bezette gebieden. Het beeld van het slachtoffer staat centraal in de film. Dit werk bevat veel trauma's, beelden, verschrikkingen, dromen en hallucinaties die zich in het Donetsbekken hebben voorgedaan sinds de invasie door Rusland in 2014. Maar zoals de geschiedenis aantoont, was de regio al lang voor de oorlog een ruimte vol tegenstrijdigheden, mythen en hoop.